ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΗΘΕΛΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ;

Σχεδόν όλος ο Εβραϊκός λαός, κουτσοί, τυφλοί, τελώνες και Φαρισαίοι, Αρχιερείς και λεπροί τον συνάντησαν στον δρόμο τους, και όσοι σ'αυτον έτρεξαν και ζήτησαν ιατρεία όλους τους γιάτρεψε, αλλά όλοι τους δεν του άνοιξαν την καρδιά τους σαν τον ληστή στον σταυρό και σαν την Μαρία την Μαγδαληνή. Ενώ την Κυριακή των Βαΐων όλοι τους με χαρά και φοινικοκλαδα των υποδέχτηκαν τέσσερις μέρες μετά οι περισσότεροι των είχαν απαρνηθεί. Εσύ, όμως που μόλις προχτές γιόρτασες το Πάσχα και την εικόνα του φιλάς και μαζί του μετά θάνατο επιθυμείς να βρεθείς, τι θα έκανες ώστε μαζί του απο τώρα και για πάντα να ζήσεις ; Ο ταπεινός και σώφρων θα έλεγε «Δεν θα είμαι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός αλλα θα είμαι Χριστιανός στην ουσία, και να τώρα σου ανοίγω την καρδία μου και σου Ζήτω απ' ολες μου τις αμαρτίες να με συγχωρέσεις και να έρθεις να μείνεις μαζί μου όλες τις ήμερες τις Ζώης μου. Είμαι δικός σου, και μαζί σου για πάντα θέλω να ζω.» Θα ήσουν περήφανος και αλαζονικός αν σκεφτόσουν ότι χωρίς ο Χριστός να είναι προσωπικό σου Σωτήρας θα μπορούσες στον παράδεισο να μπεις. Αν και ως τα σαράντα μου ποτε μου δεν μπορούσα τον Χριστό σωτήρα μου να τον δεχτώ, οταν όμως το 1986 τα κτυπήματα της ζωής ήταν ασήκωτα, με δάκρυα ευγνωμοσύνης άνοιξα την καρδιά μου στον Χριστό, και από τότε μέσα στην ευλογία του ζω, και ξέρω οτι οταν τα μάτια μου για τελευταία φορά τα κλείσω, μαζί του για πάντα θα βρεθώ. Το ίδιο εύχομαι και για σένα που επιθυμείς μαζί του να ζήσεις και στον Παράδεισο να μπεις, να του ανοίξεις την ΚΑΡΔΙΑ σου και ΣΩΤΗΡΑ σου να τον δεχτείς. Αμήν! «Ο Χριστός στους δικούς του ήρθε, και ΔΕΝ τον ΔΕΧΤΗΚΑΝ < δεν άνοιξαν την καρδιά τους προσωπικό σωτήρα τους να τον δεχτούν> Σ'όσους όμως τον ΔΕΧΤΗΚΑΝ, σ'αυτούς έδωσε το προνόμιο να γίνουν Παιδιά Θεού, σ'εκείνους που πιστεύουν στ' όνομα του. Δεν γεννήθηκαν αυτοί απο σαρκική μείξη, Ούτε από ανθρωπινή θέληση, ούτε από ανδρική επιθυμία, αλλά από τον ΘΕΟ !»(Ιωάννης 1;12-13)