Χριστιανισμός Πτηνοτροφίου ή Ελευθέρας Βοσκής;

"Πόσες φορες εχω βρεθεί σε σημείο,να παρακαλώ για μια ωρα κοινωνίας μεσα στην βδομαδα με αδερφους...ακομα παρακαλάω...τουλαχιστον μια αρχη,αλλα δεν το κατακρινω,απλως βλεπω οτι ολοι ειναι απορροφημένοι με τις καθημερινες τους δουλειες,πραγμα το οποιο με βρισκει αντιθετη !! ειναι θεμα προτεραιοτητων. Πες μου λοιπόν μια ιδεα,για το πως μπορείς να γίνεις τύπος!!!!!!" 

Μερικές σκέψεις απο το Άρθρο του αδελφού εν Χριστό Theodosis Paschalidis:   (https://www.facebook.com/theodosis.paschalidi 
Μέσα από την απάντησή μου (περιγραφή της εμπειρίας μου), αφυπνίστηκα εκ νέου στο πόσο διαφορετικός ήταν ο χριστιανισμός τον οποίο έζησα όλη την προηγούμενη ζωή μου... από τον χριστιανισμό τον οποίο μου έδωσε την χάρη να βιώνω τώρα... και αυτό δεν μπορούσε παρά να με οδηγήσει σε ευχαριστία και δοξολογία, για την δική Του λύτρωση και το προνόμιο!

 "... νομίζω το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι ορίσαμε την έννοια της εκκλησίας ως μια τελετουργική, προγραμματική συνάθροιση, η οποία απαιτεί την αποχώρησή μας από την φυσιολογική ζωή, ώστε να συμμετέχουμε.

Οι ρυθμοί της πρώτης εκκλησίας ήταν οι φυσιολογικοί ρυθμοί της ζωής... Ο Ιησούς δίδασκε, ζώντας μαζί με τους ανθρώπους... καθώς περπατούσε, έτρωγε, ξεκουράζονταν ή αποχωρούσε...

 Διδασκαλία προκύπτει καθώς ζεις τον άνθρωπο, καθώς βλέπεις πώς συμπεριφέρεται στους άλλους, στην γυναίκα του, στα παιδιά του, στους γονείς του, στους φίλους και στους εχθρούς, όταν πεινάει, όταν διψάει, όταν είναι κουρασμένος, θλιμμένος, θυμωμένος, άυπνος, άρρωστος. Όταν παίζει, όταν διασκεδάζει και όταν δουλεύει και όταν αναπαύεται.

 "Εκκλησία" μπορεί να πήγαινα όλη μου την ζωή... οποιεσδήποτε σχέσεις όμως είχα αναπτύχθηκαν όταν καλούσα ή με καλούσαν σε ένα γεύμα, βγαίναμε έξω για καφέ, κάναμε μια δραστηριότητα μαζί, πηγαίναμε μια εκδρομή. Ουσιαστικές σχέσεις αναπτύχθηκαν μόνο όταν ένας από τους δυό μας το επιδίωξε, με το να ανοιχτεί στον άλλον και να γίνει ευάλωτος. Αδελφικές σχέσεις αναπτύχθηκαν όταν ο ένας ξεκίνησε να κουβαλάει το βάρος του άλλου σε οποιοδήποτε βαθμό, αλλά κυρίως όταν υπήρξε αμοιβαία εξομολόγηση και συνταύτιση ζωής στην κοινή συλλογική αποστολή.

 Εν ολίγοις... εκκλησία ξεκινάμε να γινόμαστε όταν σταματήσουμε να "παίζουμε εκκλησία"... απαιτεί πρωτοβουλία, διαθεσιμότητα και δράση, πέρα από τα πλαίσια του "εκκλησιαστικού" μας προγράμματος!

 Προσωπικά, όσο πιο απασχολημένος ήμουν σε "εκκλησιαστική" διακονία, τόσο λιγότερο μπορούσα να είμαι η εκκλησία και να είμαι με την εκκλησία! Είναι τραγικό, ότι μέσα στο πλήθος που συναθροίζεται στους ναούς μας υπάρχουν μερικοί από τους πιο μοναχικούς ανθρώπους και πως οι περισσότεροι εκεί μέσα δεν έχουν έναν (έστω) άνθρωπο στον οποίο να μπορούν να στραφούν και να μιλήσουν...

 Οι περισσότερες συζητήσεις που κάνω αυτόν τον καιρό, αυτό μου υπενθυμίζουν ξανά και ξανά.

Από εκεί και πέρα πολλά μπορεί να πει αναφορικά με το πώς αυξάνουμε τα σημεία επαφής μας με τις ζωές των άλλων... Προσωπικά ενώ είχα πτυχίο πληροφορικής από την Αγγλία, επέλεξα να εργαστώ στην Αγγλία ως ανειδίκευτος εργάτης σε ένα αντικείμενο το οποίο θα μεγιστοποιούσε την επαφή μου με τους ανθρώπους και την ανθρώπινη κατάσταση. Όπου θα μπορούσα να ζήσω και να με ζήσουν ολόκληρες οικογένειες.

Από εκεί και πέρα η ζωή που ζω δεν θα ήταν δυνατή πέρα από την φιλοξενία. Ανθρώπων στον εξωτερικό και ανά την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη επιλογή επαγγέλματος έχει πολλές προκλήσεις, όμως μπορεί να μου δίνει την ευκαιρία να είμαι διαθέσιμος όχι ένα μήνα τον χρόνο αλλά όσο εγώ το επιλέγω (υπό προϋποθέσεις οι οποίες στήνονται). Αυτό σημαίνει, ότι με αντάλλαγμα σταθερότητα, μπορώ να είμαι πλήρως διαθέσιμος τουλάχιστον τον μισό χρόνο, για σχέσεις. Για να ζήσω ανθρώπους και να με ζήσουν.

 Μέσα σε όλα αυτά νομίζω γίνεται σαφές και το γιατί η φιλοξενία ήταν τόσο σημαντική για την πρώτη εκκλησία (το πλέον ξεχασμένο χαρακτηριστικό πρεσβυτέρου). Γιατί όλα ξεκινάνε από το σημείο όπου ζωή τρίβεται με ζωή! Η φιλοξενία είχε να κάνει με τον τρόπο που ήταν εκκλησία μαζί, που ζούσαν και διακονούσαν μαζί. Ήταν το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκαν ζωές, το ευαγγέλιο ξεχύθηκε στην οικουμένη και άνθρωποι μαθητεύτηκαν και υιοθετήθηκαν σε οικογένειες μαθητών Του και μέσα από αυτό στην δική Του!

Έχω την χαρά και προνόμιο να ζω και να σχετίζομαι με ανθρώπους που τα ζουν όλα αυτά...

 Όλα αυτά τα χρόνια στην τυπική "εκκλησιαστική" διακονία, βλέποντας τα παραδείγματα των ζωών των εργατών γύρω μου, δεν έβλεπα πώς μπορούσα να υπηρετήσω τον Θεό κατά την κλήση μου (μέσα από το "εκκλησιαστικό" σύστημα) χωρίς να αμαρτάνω απέναντι στην σύζυγο και τα παιδιά μου...

 Με αυτά που σου περιγράφω η οικογένεια δεν είναι τροχοπέδη στην υπηρεσία του Θεού, αλλά η ίδια η διακονία και το εφαλτήριο. (στο λέω επειδή γνωρίζω ότι έχετε μια όμορφη οικογένεια με πολλά παιδάκια)

 Το θέμα δεν είναι να σταματήσεις κάτι το οποίο κάνεις για να κάνεις κάτι άλλο, αλλά πώς σε αυτά που έτσι κι αλλιώς κάνεις μπορούν να προστεθούν κι άλλοι άνθρωποι! π.χ. την επόμενη που θα έχετε barbeque, party για τα παιδιά στον κήπο, ίσως θα μπορούσες να καλέσεις και γείτονες. Ίσως ο σύζυγος πηγαίνει κάποιο παιδί σας σε κάποια δραστηριότητα να μπορεί να παίρνει μαζί και κάποιο άλλο του οποίου οι γονείς δουλεύουν ή είναι χωρισμένοι, ή δεν έχει πατέρα.

Ειδικά στην Αγγλία, πόσα παιδιά και έφηβοι έχουν παντελή έλλειψη γονεϊκών προτύπων και δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ένας υγιής γάμος. Με ποικίλους τρόπους μικρούς και μεγάλους θα μπορούσατε να είστε πρότυπα για μια ολόκληρη γενιά!

 Μπορείτε να κάνετε την διαφορά ανάμεσα σε μια ζωή κατεστραμμένη και μια ζωή λυτρωμένη από Εκείνον και ένδοξη για τους δικούς Του σκοπούς, τρόπαιο της χάρης και της αγάπης Του!

 Πιστεύω πάρα πολύ στο πώς ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει μια διαθέσιμη ζωή και ένα ανοιχτό σπίτι, για να αλλάξει ζωές γειτονιές, έθνη ολόκληρα.

 Και μπορεί να είναι τόσο απλό όσο μια επιπλέον θέση στο οικογενειακό τραπέζι, πού και πού!

Ως εργένης, αυτήν την στιγμή, εγώ έχω μεγαλύτερη ευχέρεια να ταξιδεύω, να πηγαίνω εκεί όπου υπάρχει ανάγκη, οικοδομώντας σχέσεις αλλά φροντίζοντας άλλοι να βρουν αυτό που έχουν ανάγκη, πολλές φορές απλά συνδέοντας μέλη του Σώματος.

Εσύ όμως μπορείς να προσφέρεις ένα φιλόξενο σπίτι, οικογενειακή θαλπωρή και μια οικογένεια!

 Ο Θεός τα έχει φτιάξει όλα τόσο όμορφα, ώστε ο καθένας μας, σε κάθε περίοδο της ζωής μας, να έχει πάντοτε την θέση του μέσα στο Σώμα Του και στα σχέδιά Του!

 Η διακονία κατά Θεό, δεν έχει να κάνει ούτε με άμβωνες, ούτε με ναούς... έχει να κάνει με σχέσεις και με ζωή υπηρεσίας στην καθημερινότητα!

 Εκείνος να μας αξιώσει και καταστήσει ικανούς να τα ζήσουμε όλα αυτά όλο και πιο πολύ! "

Υ.Γ. Ο αντίθετος όρος του "free range" είναι "caged" ή "enclosed"