ΕΠΕΙΔΗ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ

Ο Θεός αδέλφια μου αποδεικνύει την τέλεια δύναμη του μέσα απο την δικη μας αδυναμία,  ειναι η χαρμόσυνη είδησις οτι το πστο παιδι του Κυρίου ποτε δεν ειναι εγκαταλελειμενο στην μικρη του δύναμη, αλλα υποστηριζεται δια  πίστεως απο την απέραντη δύναμη του Κυριου του.

Την τελεία δυναμη του Κυριου την αντιλαμβανομεθα  οταν εχουμε πλήρη επίγνωση της δικης μας αδυναμιας « Σου αρκεί η Χαρη μου, γιατι ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΚΔΥΛΩΝΕΤΑΙ ΤΕΛΕΙΑ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ» (Β.Κορ.12:9) ειναι η Ευλογία και το δώρο του Κυριου για καθε γνήσιο πιστό του Παιδι.

Επειδή ο Πιστος ποτε δεν ειναι μονος του (Εβραιους 13:5) πρεπει να πιστευει στην συμπαράσταση του Κυριου και να πείσει τον εαυτο του με την Αλήθεια του ευαγγελίου οτι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει καθε τι που του ζητα ο Κυριος μπορει με την χαρη του να αντισταθεί σε καθε πειρασμο αν τα ματια του και την καρδιά του εχει προσηλωμένα στον Χριστο, και μπορει να υπερπηδήσει καθε εμποδιο χαρη στην δύναμη του Κυριου του και οπως ο Απόστολος Παυλος να αντιληφθεί οτι Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΝΙΚΗΤΗΣ <αν εξαρτάται  μ’ολη του την καρδιά απο τον Χριστο> ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕΙ.(Φιλιππησιους 4;13)

Αυτό που κατά κανόνα αποδεικνύει την δύναμη του Θεου, ειναι οταν ο άνθρωπος τα καταφέρει σε κατι που δεν ειχε προγραματισει < που προηγουμένως ποτε δε ειχε κάνει και ουτε ειχε τα φόντα> και νικήσει.

Και το πιο εξαιρετικό παράδειγμα νίκης χαρη στην βοήθεια του Θεου ειναι η διατήρηση δια Πιστες του δώρου της Σωτηρίας !!!

Χαρη στην δύναμη του Χριστού ο γνησιος πιστος ξερει οτι καμια δυναμης στον κοσμο δεν θα τον μετακινήσει απο την Σωτηρία, γιατι ο Κυριος του που τον κάλεσε (Ρωμαίους  8:29-30) σ’αυτη την χαρη ειναι πιο δυνατος απο την δικη του αδυναμία, και ισχυρότερος απο ολες τις καταχθόνιες δυνάμεις και  ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ (Ιωαννης 6:39,10:9,28) ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΗΜΕΡΑ και θα λάβει το βραβείο χαρη στη δύναμη του θεού που ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΕΙ τα πιστα του παιδιά.(Α.Πετρου 1;5)